W dobie cyfrowej ery, kiedy młodzież spędza większość czasu przed ekranami komputerów, tabletów i smartfonów, pojawia się zaskakujący trend: fascynacja rzeźbą ludową w drewnie. Ale czy naprawdę jest to aż tak zaskakujące?
Owszem, żyjemy w świecie szybkiej komunikacji, mediów społecznościowych i wirtualnej rzeczywistości. Jednak w tym wszystkim młodzież zaczyna odczuwać pewien niedosyt, pragnienie dotyku autentyczności, pragnienie tworzenia czegoś trwałego i realnego. I tu na scenę wkracza rzeźba ludowa w drewnie.
Rzeźba ta niesie ze sobą nie tylko tradycję i historię, ale także oferuje coś, czego w dzisiejszych czasach brakuje wielu młodym ludziom - poczucie spełnienia płynące z fizycznego tworzenia. Kiedy formujesz kawałek drewna, dajesz mu kształt i życie, stajesz się częścią długiej tradycji, która łączy pokolenia.
Dlatego też, obserwując młodzież wracającą do tradycji rzeźbiarstwa ludowego, widzimy nie tylko poszukiwanie nowych hobby czy umiejętności. To przede wszystkim poszukiwanie korzeni, autentyczności i pewnego rodzaju duchowego zadośćuczynienia w świecie, który często zdaje się być zbyt chaotyczny i powierzchowny.
Rzeźba ludowa w drewnie jest więc dla młodzieży nie tylko formą ekspresji, ale także sposobem na odnalezienie spokoju, korzeni i sensu w dzisiejszym zglobalizowanym świecie. I choć może wydawać się to paradoksalne, właśnie w tych starodawnych technikach i tradycjach młodzież odnajduje coś nowego i fascynującego.
PG