Rzeźba ludowa to temat, który dla wielu może wydawać się anachroniczny, przestarzały, a może nawet nieaktualny. Żyjemy w świecie pełnym ekranów, wirtualnej rzeczywistości, szybkich mediów społecznościowych i zdigitalizowanej sztuki. A mimo to, zastanawiam się, czy w sercach wielu z nas nie tli się ciepłe uczucie do tej formy artystycznego wyrazu.
Nie możemy zapomnieć, że rzeźba ludowa ma w Polsce wielowiekową tradycję. Stanowiła ona odzwierciedlenie codziennego życia, przemyśleń, wierzeń i nadziei zwykłych ludzi. Była to sztuka nie tylko piękna, ale przede wszystkim autentyczna. Nie stworzona na potrzeby galerii czy muzeów, ale jako naturalna odpowiedź na otaczającą rzeczywistość.
Czy jednak w dzisiejszych czasach ludzie wciąż ją doceniają? Otóż tak! Przeżywamy teraz renesans zainteresowania rękodziełem i tradycją. W erze masowej produkcji i konsumpcjonizmu wielu z nas tęskni za autentycznością, indywidualizmem i tradycją. Targi rękodzieła, festiwale folklorystyczne i warsztaty rzemieślnicze cieszą się niesłabnącą popularnością. A wśród nich - rzeźba ludowa.
Zastanówmy się, dlaczego tak się dzieje. Być może w dzisiejszym, zmechanizowanym świecie, ludzie poszukują czegoś, co przypomina im o korzeniach, o tym, co ludzkie, co autentyczne. Rzeźba ludowa, z jej prostotą, ale i głębią, może stanowić takie właśnie przypomnienie.
Warto też zwrócić uwagę na to, że rzeźba ludowa, choć zakorzeniona w tradycji, nie jest związana tylko z przeszłością. Wielu młodych artystów inspiruje się starą techniką, ale dodaje do niej coś swojego, tworząc zupełnie nową jakość. To pokazuje, że rzeźba ludowa jest żywą, dynamiczną formą sztuki, zdolną do ewolucji i adaptacji.
Czy ludzie lubią rzeźbę ludową? Tak, zdecydowanie! I choć może nie każdy z nas ma w domu tradycyjnie wyrzeźbioną figurkę czy ozdobę, to jednak w sercach wielu z nas drzemie szacunek i miłość do tej unikalnej formy wyrazu. Bo w końcu, czyż nie jest to sztuka najbliższa ludzkiemu sercu? Sztuka, która mówi o nas samych, o naszych korzeniach, marzeniach i aspiracjach. Sztuka, która jest nie tylko piękna, ale przede wszystkim prawdziwa.
PG